Karl Popper adscribiu á postura que se denomina realismo científico, segundo a cal as teorías científicas son auténticas descricións -aínda que nunca perfectas ou completas da realidade.
Pero o realismo popperiano asumía tamén una das variantes da tese da verosimilitud ou verosimilitud relativa (verosimilitude).
O creador da noción de corroboración científica mantivo sempre un criterio segundo o cal unha teoría empírica (pertencente ás ciencias naturais ou ás ciencias sociais) que sucede a outro nunha certa especialidade ou disciplina é unha mellor descrición do seu obxecto de estudo, da fracción da realidade de que se ocupa.
Neste sentido, o criterio de verosimilitud relativa de Popper é complementado coa súa idea de que a ciencia tende, achégase ao longo do tempo á verdade como "un ideal regulador" ou meta da ciencia.
Vale dicir, que segundo esta idea as teorías sucesoras están máis preto da teoría verdadeira (a que describe completamente o seu obxecto de estudo e ten todas as súas -infinitas- afirmacións verdadeiras) que as precedentes.
Pero ademais, Popper pretendeu brindar un critero de verosimilitud relativa que puidese servir para comparar teorías a partir do seu contido de verdade e o seu contido de falsidade.
Pero fallou, a pouco de publicado, e simultaneamente, Pavel Tichy e David Miller (discípulo de Popper, actualmente traballando en Chile) brindaron en 1974 unha demostración lóxica de que o criterio de verosimilitud, similitude coa verdade ou cercania.
Sucintamente, Popper propuña que dada a teoría A e a súa sucesora B, B é máis verosímil que A si:
a) o seu contido de verdade é maior que o de A, en tanto que o seu contido de falsidade é menor ou igual que o de A, ou ben
b) o seu contido de falsidade é menor que o de A, en tanto que o seu contido de verdade é maior ou igual.
No hay comentarios:
Publicar un comentario